Beste (lieve) Irma,

Als eerste wil ik je bedanken voor je tijd en je medewerking tijdens ons mooie gesprek. Door dit interview ben ik op een andere wijze naar jouw kunst en die van andere kunstenaars gaan kijken.

Zoals je vertelde is jouw voorliefde voor ‘dienende’ kunst ontstaan op de kunstacademie. Destijds maakte je een serie houtskooltekeningen genaamd “De Grote en De Kleine.”

Voor jou was dit het moment waarop het kwartje viel. Je ontdekte dat je kunst en haar verhaal niet kunt bedenken van tevoren, er zitten verrassingen in tekeningen voor het publiek
maar ook voor de kunstenaar zelf tijdens het maak proces. 

“Je moet altijd in je leven je eigen beoordelingscentrum zijn. In ieder mens en ieder proces is er een moment waarop je jezelf afvraagt “Wat vind ik er van”? Wanneer je kunst maakt is dat bij uitstek iets waar niemand anders iets over kan zeggen. Jij beoordeelt hoe jouw kunst moet zijn” Aldus Irma.

Deze visie deelde jij met mij toen je mij vertelde over je studietijd. Jij voelde dat op de academie alles oké is, iedereen oké is, en iedere student zichzelf kan zijn, want iedereen is anders en dat dit op de academie werd gevierd. Dit gevoel beschreef jij op zo’n mooie manier dat dit bij mij is blijven hangen als doel om na te streven. Als jongvolwassen herinner je het je soms, maar je raakt het ook vaak kwijt. Als jonge vrouw in het klimaat waar we nu in leven is het soms lastig om alles wat speelt bij te houden. Je studie, je vrienden, je familie, omgaan met geld, daten én dan nog ook voor het eerst belangrijke keuzes te maken in je leven. Pas wanneer je stilstaat en jezelf de vraag durft te stellen “Wat vind ik er van?” begin je aan de zoektocht naar de échte jij, en een authentiek leven.

In elke illustratie die je tekent zit een lach, een grapje en vooral veel menselijkheid. Dit zet je dan ook zeker in voor je werk bij stichting Gemiva (een zorginstelling voor mensen met een handicap, chronische ziekte of een andere beperking). Je beschrijft je illustraties als tekeningen die emoties losmaken, ook as ze niet in iemands diens stijl zijn. Door een serieuze vraag te stellen aan de hand van een tekening, stap je makkelijker in een gesprek met je cliënten.

Dit is jouw doel; mensen in gesprek brengen met elkaar, in het bijzonder wanneer er grote drempels zijn voor een gesprek. Voor Gemiva heb je een spel vormgegeven, “Huis van de visie”.
Het is een universeel spel, maar met een sausje van Irma-waarden en stijl.

Het spel heeft als doel helder maken wat de visie is van een bedrijf en in welke mate dit in de praktijk terug te zien is. Jij hebt de visie van Gemiva teruggebracht naar 8 kernwaarden, deze naar kernwoorden vertaald, en met illustraties visueel gemaakt. Op deze wijze kan je communiceren met mensen die niet kunnen lezen, praten, werken of lopen etc. jij helpt de essentie bloot te leggen, en brengt hiermee anderen in contact met elkaar. Het is mooi om te horen en zien hoe jij jouw twee beroepen, zorgprofessional en kunstenaar, integreert. Jouw liefde voor dienende kunst is te zien in je eerste werken, en blijft duidelijk terugkomen in je werk van nu.

Wat mij raakt in jouw werk, is dat je aanmoedigt mensen met elkaar in gesprek te gaan, en de drempel hiernaartoe verlaagd. Jouw kunst zet je in als lijm, als het ware, in een wereld waarin mensen steeds verder van elkaar verwijderd raken. Waar je in het nieuws overal hoort over polarisatie zie je in jouw tekeningen juist wat mensen aan elkaar verbindt.  

Aan het einde van ons gesprek vroeg ik jou wat een inspiratiebron voor je is. Deze vraag kon je gelijk beantwoorden: “Het leven!” Het leven inspireert jou. Als je takjes op het strand ziet liggen ontstaat er bij jou direct een beeld en vormt zich er een tekening. Je raakt geïnspireerd door de persoonlijkheid van de ander, maar het zijn de beelden en momentopnames in het leven die jou aanmoedigen hier iets mee te doen. Hier voegde jij aan toe dat de eerste schets vaak het beste is, als je langer gaat nadenken en blijft schaven aan die eerste schetsen, de kracht die je in dat eerste inspirerende moment voelde verliest. Hopelijk kom ik bij de volgende strandwandeling ook ineens stillevens tegen die mij inspireren, en stel ik mijzelf de vraag “Wat vind ik er van?”

 Dankjewel voor ons inspirerende gesprek.

 Liefs Floor.