In 1983 stond een advertentie in de Telegraaf met de titel ‘Landhuis te Huur’. Stichting Natuur- monumenten had Huize Dennenrode en het omliggende landgoed Hiemstrastate eerder uit een erfenis ontvangen en zocht nieuwe bewoners. Van de 68 kandidaten viel de keuze op Maya en haar man Jan.
Van het begin af aan had Maya een eigen galerie in gedachte die hetzelfde jaar feestelijk werd geopend door de toenmalige Commissaris van de Koningin Ad Oele. Na een langzame start draaide de galerie uit tot een succes. Er werden concerten georganiseerd, een beeldentuin opgezet en naast kunst van haarzelf werd er werk van anderen geëxposeerd. “Het is vanaf het begin mijn bedoeling geweest ook het werk van anderen te exposeren. Wanneer je alleen je eigen werk tentoonstelt, bloedt het dood.” Des ondanks dat de zaken goed gingen was er de gedachte om iets bij te nemen. Het landhuis staat midden in het bos en Jan voelde zich minder prettig in de omgeving. Op dat moment kwam er een uitgelezen kans op hun pad.
De Stichting Groninger Landschap had de zorgplicht voor De Ennemaborgh en benaderde Maya en Jan met het verzoek of zij de nieuwe bewoners wilden worden. In het voorjaar van 1992 gingen zij op bezichtiging. Het landschap rondom de borg was in volle bloei; specifiek het speenkruid creëerde een gele zee bij de entree. “Het was een sprookje” zei Maya. Op de terugweg naar huis zag zij de naam Benus, de tweede naam van haar vader. Volgens Maya was dit een teken uit de hemel waarop het stel besloot om het aanbod van de stichting te accepteren. Haar zoon nam de galerie over op Hiemstrastate en zij maakte van de Ennemaborgh haar nieuwe huis, aterlier en galerie. Tot het einde van hun leven hebben Maya en Jan hier gewoond.