CARLIJN MENS
BEGINJAREN
Carlijn deed vroeger al niets anders dan kunst maken. Het was dan ook vanzelfsprekend dat zij in 2000 begon aan de Akademie voor kunst en vormgeving St. Joost in Den Bosch. Nadat zij hieraan was afgestudeerd is zij verder gaan studeren aan de Dutch Art Institute in Enschede.
Tijdens beide opleidingen opleiding is Carlijn in verwachting geweest van haar kinderen. In deze wereld werd haar al gauw gezegd dat deze gebeurtenissen het haar carrière een stuk moeilijker zouden maken. Het was zwaar om deze nieuwe levens te combineren met de vorming van haar eigen leven. Één docent en één vrouwelijke directeur uitte hun geloof in haar en haar werk, dit in combinatie met haar eigen bevlogenheid heeft ervoor gezorgd dat zij beide opleidingen succesvol heeft afgerond.
In haar beginjaren als kunstenaar heeft Mens hard moeten werken voordat zij zichtbaar werd en erkenning kreeg voor haar werk. Ze heeft moeten vechten voor haar plek. De eerste jaren van haar carrière bestonden dan ook vooral uit creëren en een podium en publiek te vinden voor haar werk. Zoals bij haar opleidingen is er ook voor de eerste verkoop maar een iemand nodig die in jou gelooft en een zetje geeft. Ook bij de verkoop van haar eerste werk heeft Carlijn deze persoon gevonden en hiermee was de start van haar carrière een feit. Ze was op de kaart gezet.
WERKWIJZE
Mens werkt met houtskool en kijkt naar beneden om inspiratie te krijgen. Schaduwen, licht en natuur zijn haar grootste inspiratiebronnen, een beginsel voor al haar werken. Ook haar eigen lichaam of de schaduw daarvan is een veelgebruikt instrument in haar werk.
Naast haar tekeningen maakt Mens ook gebruik van installaties en fotografie, waardoor ze verschillende tools inzet om haar ideeën vorm te geven.
Vanuit deze bronnen maakt zij een koppeling met maatschappelijke thema’s, want dat is iets wat je altijd in haar werken terugziet.
Projecten & Tentoonstellingen
Faith, Fear, Face
Bijzondere werken zijn die uit de tentoonstelling in opdracht van het Gemeentemuseum Den Haag. Deze werken gaan over 58 Chinese vluchtelingen die in het jaar 2000 zijn omgekomen in een zeecontainer, de tentoonstelling genaamd “Faith, Fear, Face” vertelt hun verhaal. Mens was gevraagd door het museum deze gebeurtenis te vertellen in een kunstvorm. Na onderzoek uit dossiers van politie en justitie zijn er werken uit gekomen waarbij schaduw de grote rol speelt. Schaduw is iets wat er is, maar het is er ook weer niet. In dit geval laat elke schaduw echt iets zien wat ervoor zorgt dat het werk leeft en iets toch realistisch weergeeft. Schaduwen kunnen er namelijk niet zijn zonder iets tastbaars wat er echt is. Zo zie je schaduwen van de tomatenkratten waartussen deze Chinezen verstopt zaten, en de gestalten vormen een geheel van hoe deze mensen opgesloten zaten, hoe hun lot bezegeld was en paniek heerste. Niets in de werken is verzonnen, het zijn letterlijke weergave.
Ook probeert Carlijn bij onderwerpen als de vluchtelingenstroom van een groep weer individuen te maken. Zo zijn er vingerafdrukken van deze mensen verwerkt in de werken, om de persoon achter het grote verhaal te laten zien.
Sporen van betekenis
In het project Sporen van betekenis vraagt Carlijn kinderen van verschillende leeftijden en afkomsten heen en weer te lopen op een vel papier, met houtskool op hun voeten. Ze vraagt hen waar ze heen gaan, wat ze meenemen of hoe ze daarheen willen gaan. Kinderen komen afhankelijk van hun thuissituatie, cultuur of fantasie met verschillende antwoorden en lopen ieder met een andere houding en tempo over het vel. Je kan je voorstellen dat het ene kind blij heen en weer loopt, maar andere kinderen worden gesloten bij deze vraag, als de thuissituatie misschien minder fijn is. De voetafdrukken vormen de identiteit van het kind. Je ziet ook hier de koppeling naar een maatschappelijk thema: identiteit en culturele verschillen.
VISIE
Door te werken met maatschappelijke thema’s die het leven, verdriet en ervaringen van een ander vertellen vindt Mens dat ze extra voorzichtig met deze verhalen moet omgaan. Integer werken is hierin van groot belang. Het is niet haar verdriet, maar ze probeert zich te verplaatsen in het leed en verdriet van een ander. Daarna probeert ze dit zichtbaar te maken door middel van beeldtaal. Zodat de schrijnende onzichtbare wereld, de schaduw wereld, zichtbaar wordt.
Haar werk is eigen, volgens haar vooral omdat alleen jijzelf de wereld ziet zoals jij dat doet. We kunnen naar hetzelfde kijken of meemaken, maar we nemen dat als persoon allemaal anders in ons op. Je eigen ziel, mening, denkbeelden en fantasie vult in hoe jij de wereld ziet. Dit maakt wat zij maakt vanzelf uniek.
Carlijn wil met haar kunstenaarschap iets achterlaten, iets betekend hebben door middel van haar werk, voor haar kinderen, maar ook voor zichzelf en de mensen waarover zij werken heeft gemaakt.
Haar werk komt altijd tot stand door haar eigen inspiratie, haar eigen unieke blik op de wereld en haar eigen bevlogenheid met het werk. Het maken van kunst en zijn van kunstenaar is iets wat er volgens Mens gewoon is, altijd. Je bent het.
Meer weten over Carlijn Mens?
Luister: uit De Avonden & Panorama Pijbes
Bekijk: www.carlijnmens.com
Merel Schilder – Reinwardt Academie – 2024