Maïmouna liet zich de afgelopen 20 jaar inspireren door haar geloof en spiritualiteit en paste invloeden van Aziatische, Afrikaanse en Europese spiritualiteit en cultuur toe in haar werk. In haar fotografie laat ze mensen gesluierd lopen en stoppen op ongebruikelijke plekken en eigenen ze zich nieuwe fysieke en spirituele vermogens toe. De gesluierde lichamen laten de mystieke charme en waarde en de diversiteit van lichamen zien. Het vertegenwoordigt de spiritueel sterke vrouw die, via haar eigen identiteit, in staat is de onderscheidingen tussen de mannelijke en vrouwelijke geslachten op te lossen en de stereotypen die onder andere voorkomen in de islam achter zich te laten. In al haar werk gaat het om de positie van de vrouw in onze samenleving en deze te versterken en het samenbrengen van individuen en culturen. Ze doet dit bijvoorbeeld in haar werk “Kadija’s Minbar” waar de hoofdpersoon wijst naar een ver punt in de ruimte met een lange tak. Het moment van verheffing vanaf een houten constructie roept de Minbar op, een preekstoel waar de preken plaatsvinden in moskeeën – een ruimte specifiek gewijd aan de mannelijke imam en niet toegankelijk voor vrouwen. Deze personages zijn een metafoor voor het idee van identiteit, dat in dit werk is heroverwogen.”

Maïmouna wordt door sommige beschreven als de Soefi Fridah Kahlo. Hieronder geeft ze antwoord op de vraag wat zie hier van vindt.

I’m glad to be considered a Sufi Frida Kahlo! Frida was a great woman and artist, and although life was cruel she was able to transform her suffering into art of the highest quality. My moods are expressed in my work as faces, color, and emotions, where the body is no longer a prison of the soul, but rather like a temple to house and augment the Divine. In my work I use different techniques from video to sculpture to photography, because I think that every artwork has its own identity and can be expressed more effectively in one technique than another.

Interview Maïmouna Guerresi doorGlobal Fund for Women