Hester Lisa Scheurwater (Hendrik Ido Ambacht, 7 maart 1971) is een Nederlandse vrouwelijke kunstenaar. Ze studeerde aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten en aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. In Scheurwater’s werk bekritiseert ze de vrouw als lustobject. Door het gebruiken van verschillende soorten media zoals fotografie, video en schetsen/schilderijen beeld ze vrouwen (vaak haarzelf) naakt af.
Door in haar werk haarzelf en andere naakt af te beelden reageert ze op hoe de maatschappij vrouwen ziet als geïdealiseerd lustobject. Scheurwater laat juist niet het geïdealiseerde beeld zien uit protest. Ze beeldt de realiteit af door de schoonheidsidealen los te laten. Door haar kunst te presenteren in de publieke ruimte neemt ze de plek terug die ingenomen wordt door reclame van geïdealiseerde beelden van vrouwen, zoals in de performance “Slouch” en de fotoserie “Sincerely Not Yours” waarvan een foto op grote posters door de steden Rotterdam en Amsterdam hing.
Hester Scheurwater is sinds 1996 actief als kunstenaar, ze begon met het maken van videokunst. Ze heeft meerdere films gemaakt en deze ook geprojecteerd in de openbare ruimte. Toen Facebook werd opgericht is ze daar een project gestart want ze zag het platform ook als openbare ruimte. Seksueel getinte zelfportretten waarin ze het thema voyeurisme en exhibitionisme bestudeerd, werden gepubliceerd op de website. Het boek, “All I Ever Wanted” gaat hier over. Het project op was succesvol, Facebook heeft daarom voor Scheurwater’s carrière veel betekend.
Toe eigenen van seksualiteit en het beeld van hun lichaam. Dat is wat Hester Scheurwater als intentie zet voor de performance “Slouch”. In de performance zit een model (afgebeeld is danseres Noemi Calzavara) in het midden van de ruimte (in dit geval Sexyland Amsterdam) met een naakt onderlichaam op een kruk. Met haar benen gespreid in het midden van de kamer is alle attentie op haar gevestigd en kan iedereen haar blote vulva zien. Ze draait met haar gespreide benen rondjes op de kruk, zodat de hele zaal haar kan zien. Tijdens de performance kijkt ze de toeschouwer aan, wat voor velen confronterend is.
Met deze interventie op de openbare ruimte, reageert Scheurwater op de dubbele standaard waarmee vrouwen te maken hebben in de media. De openbare ruimte ‘reclaimen’ noemt Scheurwater het, daarmee neemt ze de plek terug in die wordt gebruikt om het geidealiseerde beeld van vrouwen te weergeven. Door als performer in het middelpunt van de kamer te staan heeft ze controle over de kijker. Daarmee heeft ze als performer ook macht over haar lichaam en seksualiteit.
In deze fotoserie heeft Scheurwater haarzelf en modellen naakt geportretteerd vanuit verschillende perspectieven. Ingeolied en verfrommelt in het frame staat ze boven de camera. Met deze beelden geeft ze visueel commentaar op hoe vrouwen in de media in beeld worden gezet. Door deze foto’s in de openbare ruimte op te plakken en via postkaarten te versturen creëert ze agency over eigen haar lichaam.
Voor het eerst heeft Scheurwater niet alleen haarzelf, maar ook andere modellen gebruikt om haar boodschap aan de wereld te vertellen. Zes andere met dezelfde ideologie als Scheurwater stonden voor haar camera. De ansichtkaarten met de portretten zijn naar landen over de hele wereld verstuurt (Spanje, Taiwan en Japan).
Het project “Wild beamen” wat begon in 2009 is een interventie op het straatbeeld. Ze vergroot beelden en projecteert die met een beamer op gebouwen en in de natuur.
In het begin van Scheurwater’s carriere maakte ze veel gebruik van het medium video. Hier zijn een paar exemplaren:
“Dazed” (1996) door Hester Scheurwater
“Groundfloor” 2000
“Sincerely Not Yours” is een fotoserie en zine van Hester Scheurwater.
Geschreven door Goos Vemer