Levensloop
Jeanne ‘Jenny’ Montigny werd geboren op 10 december 1875 in Gent. Haar familie behoorde tot de hogere, Franstalige, Gentse burgerij. Montigny had twee zussen. Met hen ging ze samen naar het meisjesinstituut Charles de Kerchove. Dit was een Franstalige privé school die meisjes van goede huizen middelbaar onderwijs geeft.
Al van af jongs af aan toonde Montigny dat ze aanleg had voor het artistieke. Het was niet ongewoon dat meisjes uit de hogere burgerij tekenlessen kregen. Montigny volgde deze dan ook. Dergelijke vaardigheden werden gezien als extra kwaliteit in de zoektocht naar een man, maar dat Montigny zich zou overgeven aan de kunsten werd niet gewaardeerd.
Toen Jenny Montigny 17 was bezocht ze het museum voor Schone kunsten van Gent. Hier zag zij het schilderij ‘De IJsvogels’ van Emile Claus. Het werk maakte een grote indruk op haar en Montigny ging later opzoek naar Emile Claus. In 1895 begintze met het volgen van openluchtklassen gegeven door Claus in Villa Zonneschijn in Astene bij Deinze.
In 1902 maakt ze haar debuut met vijf werken in de Triënnale van Gent. Vooral, het nu monumentale werk, ‘September morgen’ maakt grote indruk op de Jury, waar overigens Claus deel van uitmaakte. In de volgende jaren exposeert Montigny veel in Parijs en zal ze ook regelmatig deelnemen aan de Parijse Salons.
In 1904 verhuist Montigny naar Deurle, wat dichtbij Villa Zonneschijn ligt. Naast dat ze waarschijnlijk verhuist om meer artistieke vrijheid te hebben ging ook het verhaal rond dat ze een meer intieme verhouding zou zijn aangegaan met Claus.
In dit jaar werd Montigny medeoprichter en lid van ‘Vie et Lumière.’ De luministische schilders werden door deze Brusselse kring verenigd. Jaarlijks hielden ze tentoonstellingen en in 1905 en 1907 werd de groep uitgenodigd op de salon van ‘La Libre Esthétique. Het doel was om de nieuwste kunstvormen te verspreiden door middel van concerten, voordrachten en tentoonstellingen. De groep was ook groot voorstander van decoratieve kunst.
In 1906 komen er voor Montigny veel goede dingen op haar pad. Zo ontvangt ze uitnodigingen om mee te doen aan drie Parijse salons: Het Salon des Indépendants, het Salon de la Société Nationale de Beaux-arts en het Salon d’Automne. De regering van Frankrijk koopt zelf het werk ‘Stilleven met rozen.’
Ook in België zelf wordt Montigny steeds meer gewaardeerd. In het Brusselse Cercle d’Art Vie et Lumière exposeert ze met 8 doeken.
De ultieme waardering die je als kunstenaar in Gent kon krijgen was als je werk werd gekocht door het MSK van Gent . Vanaf de jaren 1880 gingen Fernand Scribe en zijn vrienden proberen om het museum, dat eerder een provinciaal bestaan leidde, op een hoger niveau te tillen. Door middel van aankopen op veilingen of uit de salons probeerde ze het museum te verrijken met recente of eigentijdse kunst. ‘De vrienden van het Museum’ werd opgericht en met hen werd een complementair aankoopbeleid gestart dat voornamelijk op oude kunst wat gericht.
Het MSK was niet geïnteresseerd in werken van haar vrouwelijke stadgenoten. Toch kregen drie kunstenaressen de kans om hun werk te laten zien: Clara Dobbelaere en Anna Cogen in 1912, Jenny Montigny in 1913. Het werk ‘De Tuinier’ wordt dit jaar gekocht door het MSK.
In de schaduw van
Montigny is een van de grootste leerlingen geworden van Emile Claus. Toch bleef ze altijd in zijn schaduw staan. Wel bleef ze altijd vernieuwend. Zo zijn op veel van haar werken kinderen te zien waar de emotie van een kind centraal staat. Zo ook bij een van haar bekende werken ‘Moeder en kind’.
In 1924 overlijd Emile Claus. Hiermee wordt het leven van Montigny, vooral financieel, een stuk minder makkelijk. Door Claus kwam ze vaak in contact met nieuwe artistieke kringen en ook was hij sinds 1922 geen lid meer van de jury van de Gentse salon.
Tevens veranderde de wereld om Montigny heen. De artistieke smaak ging langzaam naar het expressionisme. Montigny krijgt in deze periode financiële hulp van haar zus en ze betaald de huur met portretten van het gezin van haar huurbaas.
In 1937 overlijd Montigny aan kanker. Nu is haar werk nog te zien in enkele musea in België zoals het SMK, het Charliermuseum, Museum Dhondt-Dhaenens en Museum van Deinze en de Leiestreek.
Voor meer informatie:
– http://www.mudel.be/
– https://www.sothebys.com/en/articles/vie-et-lumiere-jenny-montigny-a-female-artist-reconsidered
– http://www.ethesis.net/schilders/schilders_hfst_4.htm#4.1.%20Inleidende%20opmerkingen
– https://www.jennyontigny.be/kunsthistorica-mieke-ackx-en-researcher-johan-cauwels-zoeken-sinds-het-voorjaar-van-2019-naar-alle-mogelijke-informatie-over-jenny-montigny-via-archieven-contacten-in-de-kunstwereld-en-heel-veel-ges/
– https://www.kbr.be/nl/aanwinst-jenny-montigny/